ಶಕ್ತಿ ಕೊಡು ದೇವರೇ...
ಅದೇಕೋ ಮುಖವಾಡಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ನನ್ನ ಕಾಡುವ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೇ ಜತೆಗಾತಿಯಾರುವಾಗ ಯಾರಿಂದೇನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ. ಅದೆಷ್ಟೋ ರೀತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಸೋತಿದ್ದೇನೆ ಗೆಳೆಯಾ... ನೀ ನೆನಪಾಗಬಾರದೆಂದು... ಅದೆಷ್ಟೋ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತಡಕಾಡುತ್ತಾ ಕಳೆದಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ಪುಟದ ಕೊನೆಯ ಅಕ್ಷರವಾಗಿ ನೀನೇ ಮತ್ತೆ ಕಾಡಿದರೆ...ನನಗೆ ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗವಾದರೂ ಏನಿತ್ತು ಹೇಳು.
ಅಂದು ಎಲ್ಲರ ಮಾತು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ನಿನ್ನಜೊತೆ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗಲೇ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ದುದರ್ೈವವಶಾರ್ ಅಂದು ನಾನು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕುರುಡಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಯಕಶ್ಚಿತ್ ಆಗಿ ಕಂಡಿದ್ದರು...ನೀನೇ ಎಲ್ಲಾ ನೀನಿಲ್ಲದೆ ನನಗೇನಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನಿನ್ನ ಮಾತೇ ವೇದ ವಾಕ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎಷ್ಟು ದಿನ... ತಿಂಗಳೊಂದರ ಒಳಗೆ ನಿನ್ನ ಆಂತರಿಕ ಮುಖದ ದರ್ಶನವಾಯ್ತಲ್ಲ. ಆ ದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ನೀನಾಡಿದ ಮಾತು ಎಲ್ಲೋ ಅವಿತು ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಕಿಚ್ಚನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿತ್ತು. ದೂರವಾಗಲು ನನ್ನ ಮನವೂ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತೇನೋ ಗೆಳೆಯಾ... ನಿನ್ನ ಒಂದು ಮಾತೇ ಸಾಕಾಯ್ತು ನೋಡು ಬರಿಗೈಲೇ ಹೊರಟು ಬಿಡೋಕೆ...
ಹೆತ್ತವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ಕನಿಕರವಾದರೂ ಉಳಿದಿರಬಹುದೆಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದೆ ನೋಡು ಅದು ನನ್ನ ತಪ್ಪು. ನಿನಗೆ ನಾನು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ...ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯೂ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು ಮೈ ಎಲ್ಲಾ ಇಂದಿಗೂ ಉರಿಯಾಗುತ್ತದೆ...ನಿನ್ನ ನಾಟಕೀಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಎನಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ...ಆದರೇನು ಮಾಡಲಿ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಇದಾವುದನ್ನು ಮರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... ಪದೇ ಪದೇ ನೆನಪಾಗುತ್ತೀಯ ಆದರೆ ನಿನಗೆ.....???
ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಒಂದು ಹುಡುಗನನ್ನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಕಂಡರೂ ಅವರು ನಿನ್ನಂತೆಯೇ ಎಂದೆಣಿಸಿ ಹೇವರಿಕೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ...ತಪ್ಪನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೊರಿಸಿ ಗೂಬೆ ಕೂರಿಸುತ್ತೀನಿ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ. ನನಗೆ ದಕ್ಕಿದ್ದಿಷ್ಟು ಅಂತ ಬದುಕುವುದನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ದೇವರಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದಿಷ್ಟೇ ಮತ್ತೆ ಅವನು ನನ್ನೆದುರು ಬಂದರೆ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ನಿಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿಕೊಡು ದೇವರೇ....